آدمها حرف زدن رو خوب بلدند،بلدند کی بیان سراغت و چیا بگن اما یهو قصه ی فاصله ها شروع میشه،اینه که حس میکنی نکنه من پل عبوری بودم!نکنه استراحتگاه بودم برای یک آدم خسته و یا شاید تیری بوده که به خطا رفته و راهی بوده که اشتباهی پیموده . برای سادگی خودت و پیچیدگی آدمها و رفتارهاشون نمیتونی جوابی پیداکنی.بودنهایی که به تارمویی وصله و درش جز توقع و انتظار چیزی نمی بینی.اینجاست که کیفیت رو بر کمیت ترجیح میدی و آرامشت رو برمیداری و میری
میخواهم بگوییم دوست من زندگیت را منوط به بودن و نبودن آدمها نکن...
روی باهای خودت بایست تا تنهایی ات را بیهوده نیابی
هیچ کس را بهترین زندگیت خطاب نکن
مگذار زندگیت محتاج تایید گرفتن از دیگران باشد
دست تنهایی ات را به سمت هیچکس دراز نکن تا منت هیچ خاطره اشتباهی بر سر بی کسی ات نباشد.
سبس کم کم یاد میگیری
که حتی نور خورشید هم میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری
باید باغ خودت را پرورش دهی به جای اینکه
منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.
یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی
که محکم باشی پای هر خداحافظی
و یاد می گیری که خیلی می ارزی
زیرا گاهی پروانه ها هم به اشتباه عاشق میشوند
و به جای شمع ، گرد چراغهای بی احساس خیابان می میرند
افرین موافقم تا حدودی
میخواهم بدانی که من این را فقط برای تو نوشتم.
یه جـاهای قشنـگی تو زنـدگی هـست ...
روی دلـای آدمــا، هــرگـــز حـســـابــی وا نـکــن
وسعت زندگی هرکس به اندازه ی وسعت اندیشه ی اوست
72713 بازدید
64 بازدید امروز
1 بازدید دیروز
80 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian